Zapraszamy do naszego Sanktuarium na śpiewanie Godzinek ku czci Matki Bożej w każdą niedzielę o godz. 7.40. Niech ta modlitwa będzie wyrazem miłości do Matki Najświętszej w naszych rodzinach i w naszej parafii.

Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny są modlitwą maryjną, nazywaną także Maryjnym brewiarzem, w której wierzący wychwalają Niepokalane Poczęcie NMP, posługując się przy tym licznymi tytułami i porównaniami, zaczerpniętymi z Pisma Świętego.
Śpiewa się je najczęściej rano w niedziele lub soboty. Można także odmawiać je w każdym czasie. Stanowią codzienne uświęcenie czasu, dzięki temu wierzący mogą nauczyć się zapraszać Boga do wszystkich chwil nadchodzącego dnia i z modlitwą na ustach prosić o obecność łaski Bożej.
Śpiewanie Godzinek było powszechne w Polsce przez setki lat. Warto pielegnować dawną tradycję. Godzinki ku czci Matki Bożej były również ulubioną modlitwą świętego Jana Pawła II
 

"Godzinki", to nabożeństwo ku czci N.M.Panny ułożone na wzór modlitw brewiarzowych przez franciszkańskiego teologa Leonarda Nogarol z Werony. Inni zaś twierdzą, że autorem Godzinek jest Piotr Rodriquez (1531-1617) hiszpański jezuita.
Godzinki oparte są na Piśmie Świętym, z którego autor czerpał różne porównania i zwroty w odniesieniu do Maryi, dowodząc przez to o swej gorącej miłości do Niej.
Do Polski zostały przywiezione prawdopodobnie przez jezuitów i przetłumaczone na jęz. polski przez ks. Jakuba Wujka. W drugiej połowie naszego stulecia zaczęły zanikać, ale Episkopat Polski w trosce o podtrzymanie pięknej tradycji, w 1972r. zalecił śpiewanie Godzinek w parafiach przynajmniej w niedzielę przed Mszą Świętą.

Maryja w Godzinkach otrzymała przez podobieństwa ST następujące nazwy:
Gwiazda Porankowa (Syr 50:6) wyróżnia się wielkością od innych gwiazd i najdłużej jest widoczna na niebie przy wschodzie słońca. Podobnie Maryja wyróżniona jest pośród aniołów i świętych dzięki godności otrzymanej od Boga.

Pełna łaski (Łk 1:28) - ten tytuł nadany przez Archanioła Gabriela w dniu zwiastowania narodzenia Syna Bożego.

Oblubienica - "Pieśń nad Pieśniami" ukazuje oblubieńczą miłość Oblubienicy wobec swojego Umiłowanego, Jest to miłość ponad ludzka, nieskażona, a więc Boża, którą Bóg okazał Maryi. Ona w czystej miłości oblubieńczej poczęła i urodziła Jezusa za sprawą Ducha Świętego.

Dom Poświęcony - Świątynia Boga. W ST wprowadzono Arkę Przymierza do świątyni (1 Krt 8, 6), która stanowiła największą świętość dla narodu izraelskiego. W Maryi spoczął Syn Boży - sama świętość i źródło wszelkiej świętości. Każdy chrześcijanin ma być świątynią Boga żywego (1 Kor 6:19) i Jego mieszkaniem. Do tego celu został poświęcony Bogu już na Chrzcie Świętym.

Matka Żyjących. Ewa jest matką wszystkich żyjących (Rdz 3,20), ale przez grzech stała się matką żałoby, smutku i śmierci. Maryja jako druga Ewa wytrwała w swej niewinności rodząc Tego, który przyniósł światu życie wieczne.

Nowa Gwiazda z Jakuba ( Lb 24:17). Nazwa ta jest zaczerpnięta z proroctwa Balaama o Mojżeszu.

Arka Przymierza - skrzynia z drzewa akacjowego, w której złożono tablice z Przykazaniami Bożymi (Wj 25:10,16). W łono Maryi Ojciec Niebieski złożył własnego Syna. Dawid przewoził Arkę Przymierza z Baali do Gad i wypowiedział następujące słowa: "Jakże przyjdzie do mnie Arka Jahwe?" (2 Sm 6,9). Podobnie Elżbieta odezwała się do Maryi; "A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? (Łk 1,43). Bóg "obdarzył błogosławieństwem rodzinę Obed-Edoma i całe jego mienie z powodu Arki Bożej" (2 Sm 6:12), która przez trzy miesiące przebywała u niego. Maryja wniosła do rodziny Zachariasza radość i obfite błogosławieństwo, bo przy powitaniu uszczęśliwiona Elżbieta zawołała; "poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie" (Łk 1:44). Maryja "pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu" (Łk 1:56). Arka Przymierza była znakiem obecności Boga wśród Izraela i przypomnieniem zawartego Przymierza pod Synajem. Maryja jest znakiem obecności Boga wśród nowego ludu Bożego i przypomnieniem Nowego Przymierza zawartego z każdym z osobna w czasie Chrztu Św.

Tron Salomona. Król Salomon kazał wybudować dla siebie "wielki tron z kości słoniowej, który wyłożył szczerym złotem. Tron miał sześć stopni i podnóżek ze złota oraz poręcze po obu stronach siedzenia, a przy poręczach stały dwa lwy. Na sześciu stopniach stało tam po obu stronach dwanaście lwów. Czegoś takiego nie uczyniono w żadnym królestwie" (2 Krn 9:17-19). Nieco inaczej opisuje autor "Pieśni nad Pieśniami", w której czytamy; "Tron uczynił sobie król Salomon z drzewa libańskiego: Podnóżek zrobił ze srebra, oparcie ze złota, siedzenie (wyścielone) purpurą, a wnętrze wykładane hebanem" (Pnp 3:9-10), Obydwa opisy wyrażają wielki przepych i bogactwo króla Salomona. Jednak Jezus jest wyższy od Salomona (Mt 12:42). Choć tron Salomona był wspaniały, to przeminął wraz ze swoim władcą. Maryja jako żywy tron Syna Bożego trwa na wieki.

Wieża Dawidowa. Oblubieniec w "Pieśni nad Pieśniami" (Pnp 4:4) porównuje szyję swej Oblubienicy do wieży Dawidowej potężnej twierdzy w starożytnej Jerozolimie. Maryja jest silną twierdzą, której żaden grzech nie zdobył.

Tęcza z pięknych farb złożona. W przymierzu z Noem Bóg zapewniał, że "nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię" (Rdz 9:11-17). Znakiem zawartego przymierza była tęcza, jako dowód Miłosierdzia Bożego. Maryja jest doskonałym odblaskiem Miłosierdzia Bożego dla świata. Ona - Matka pięknej miłości, swoim kochającym sercem obejmuje cały świat, a przede wszystkim Kościół, w którym Chrystus dalej żyje, działa, cierpi i pracuje. Na prośbę Maryi dzieją się różne cuda w całym świecie, jak stał się kiedyś w Kanie Galilejskiej (por. J 2,1 n). Ona niczym jak tęcza rozciąga swoje ramiona, zasłaniając grzeszną ludzkość przed mającą się opuścić karzącą dłoń swego Syna.

Krzak Mojżesza. Na Górze Horeb Bóg objawił się Mojżeszowi w krzaku płonącym, który się nie spalał (Wj 3:1-6). Podobnie Serce Maryi płonęło ogniem miłości i Bóg w Niej się objawił przez Syna swego Jezusa.

Różdżka Aarona. Mojżesz położył przed Arką Przymierza 12 lasek książąt, będących przedstawicielami 12 pokoleń izraelskich usiłujących kandydować na urząd arcykapłana. Na drugi dzień "zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe mogdały" (Lb 17:23), .Była potem przechowywana przed Arką jako "znak", że Aaron z woli Boga został arcykapłanem. Maryja wydała najpiękniejszy Kwiat - Jezusa - doskonały Owoc Jej łona (Łk 1:42). W proroctwie Izajasza znakiem dla oczekujących Mesjasza była "Panna, która pocznie i porodzi Syna i nazwie Go imieniem Emmanuel" (Iz 7:14).

Rachel Ożywiciela. Rachela, ulubiona żona Jakuba, urodziła Józefa, który został sprzedany przez swoich braci do Egiptu jako niewolnik. Lecz dzięki swoim zdolnościom stał się "rządcą całego Egiptu" {Rdz 41, 41) ratując naród oraz braci swoich od śmierci głodowej. Józef jest figurą Pana Jezusa przez liczne podobieństwa. Skoro on jest figurą Jezusa, to Rachela - figurą Maryi, która Go urodziła jako Zbawiciela świata.

Runo Gedeona. (Sdz 6:36-40). Gedeon - zapracowany wieśniak, nie mógł natychmiast uwierzyć w wybraństwo Boże na wodza izraelskiego wojska, walczącego z potęgą Amalekitów i Madianitów, dlatego zażądał od Boga znaku. Znakiem tym było runo - raz mokre a ziemia wokoło sucha, drugim razem suche - a ziemia mokra. Maryja jest wyjątkowym znakiem na drodze naszego zbawienia: znakiem czystości, niewinności, głębokiej wiary i ufnego oddania się Bogu, co jaskrawo kontrastuje z tłem powszechnego zła, moralnego zepsucia, egoizmu, pychy i innych grzechów, jakich się ludzie dopuszczają.

Judyt wojująca. Mężna Judyta odniosła zwycięstwo nad śmiertelnym wrogiem swego narodu (Jdt 13:1-10) sprawiając swą odwagą, że smutek zamienił się w entuzjazm i wielką radość. Ozeasz za okazane bohaterstwo błogosławił ją słowami: "Abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia, gdy naród nasz był upokorzony, ale sprzeciwiłaś się naszej zagładzie, postępując prawą drogą przed Bogiem naszym" (Jdt 13:20). Maryja przeciwstawiła się większemu wrogowi niż był nim Holofernes dla Izraela, bo potędze piekła - wroga całej ludzkości. 0 przyszłej swej chwale prorokowała: "Oto błogosławić Mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił Mi Wszechmocny" (Łk 1:48).

Palma Cierpliwości i Cedr Czystości. Tytuły te są zaczerpnięte z Ps 92 (91):13-14, który mówi, że: "Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Jahwe, rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga". Ozdobą krajobrazów są palmy i cedry, a jeszcze bardziej drzewa pokryte kwieciem. Maryja jest najsprawiedliwsza . Ozdobiona cnotami przewyższa wszystkich świętych S i NT i jest zachwytem całego nieba.

Bramo Rajska zamkniona. Z powodu grzechu pierworodnego brama rajska została zamknięta (Rdz 3,24), Prorok wygnania - Ezechiel miał widzenie świątyni, której brama od strony wschodniej też była zamknięta. Nikt przez nią nie mógł przechodzić, ponieważ sam Bóg przez nią przeszedł (Ez 44:1-3). Podobnie Oblubieniec z Pnp 4:12 mówi o swojej Oblubienicy, że "ogrodem zamkniętym jesteś siostro ma, Oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym". Maryja jest Bramą, przez którą grzech nie przeszedł, lecz Bóg Wcielony-Jezus Chrystus.

Piękna jak w pełni księżyc świeci człowiekowi. To porównanie wzięte jest z Pnp ó,10, gdy królowie i grzeszne niewiasty wysławiają Oblubienicę słowami; "kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce". Maryja urzeka blaskiem swych cnót, gdyż jest "pełna łaski" tak że wpatrujących się w Nią odrywa od znikomości tego świata.

Miasto Ucieczki. Z polecenia Bożego Izraelici mieli wyznaczone miasta jako schronienie dla winowajców nierozmyślnego zabójstwa. Do Maryi mogą uciekać się wszyscy grzesznicy i nie będą zawiedzeni, gdyż Ona jest prawdziwa twierdzą schronienia. Ona grzeszników osłania przed kara, na jaką ze sprawiedliwości zasługują.

W "Godzinkach" są jeszcze inne porównania z Pisma Świętego, które odnoszą się do N.M.Panny jak: Zegar Słoneczny (2 Krt 20:10 n), Piastr miodu Samsona (Sdz 14, 4 n), światło z Gabaon (Joz 10:12 n), Tron w słupie obłoku (Wj 13:21 n), Tarcza (Prz 30:5), Lilia między cierniami (Pnp 2:2), które w pewnym stopniu wypełniają się na Niej.

Nabożeństwa na cześć Maryi stanowią istotny element życia chrześcijańskiego i nie ma prawdziwego chrześcijaństwa bez kultu Maryjnego. Kto czci Maryję, dla takiego droga do świętości staje się krótsza i pewniejsza. Kult dla Niej rodzi wielkich świętych.

Prawdziwy kult do Matki Bożej polega przede wszystkim na naśladowaniu Jej w relacji do Słowa Bożego, które wymaga całkowitego zaangażowania się, pokory, posłuszeństwa i miłości. Oświeceni światłem Słowa Bożego zechciejmy Jej wzorem służyć Wcielonemu Słowu Bożemu - Jezusowi, całym swym życiem.