A PHP Error was encountered

Severity: Notice

Message: Only variable references should be returned by reference

Filename: core/Common.php

Line Number: 239

Franciszkanie w Toruniu
Piątek, 29 marca 2024
Przeczytaj komentarz do Ewangelii na dziś i dzisiejsze czytania.

Aktualności » ROK DUSZPASTERSKI "Wierzę w Syna Bożego"...

Program duszpasterski na lata 2013 - 2017 pod hasłem "Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa".
Program poprowadzi nas przez doświadczenie wiary, nawrócenia oraz chrztu ku postawie apostolstwa. Celem jest doprowadzenie dorosłego chrześcijanina do odnowienia przymierza chrzcielnego, a co za tym idzie, do odkrycia godności i zadań, które sie z przyjęciem chrztu św. wiążą.

Program wyznacza cztery podstawowe cele:
1/ ewangelizacyjny - pogłębienie osobistej więzi z Chrystusem poprzez poznanie, pełniejsze pokochanie i wierniejsze naśladowanie
2/ inicjacyjny - uświadomienie i podjęcie łaski sakramentów inicjacji, przede wszystkim chrztu św.
3/ formacyjny - kształtowanie postaw duchowych i moralnych zgodnych z wyznawaną wiarą: zaangażowanie w życie Kościoła, świadectwo życia chrześcijańskiego
4/ społeczny - wraz ze świętowaniem 1050 rocznicy Chrztu Polski (2016r.) pełniejsze uświadomienie i podjęcie odpowiedzialności za kształtowanie w duchu wiary życia rodzinnego, społecznego i zawodowego.

Praca duszpasterska przez najbliższe cztery lata będzie skupiała się wokół następujących haseł:
2013/2014 - "Wierzę w Syna Bożego"
2014/2015 - "Nawróćcie sie i wierzcie w Ewangelię"
2015/2016 - "Nowe życie w Chrystusie"
2016/2017 - " Idźcie i głoście"

Każdy rok pracy duszpasterskiej związany został ze znakiem nawiązującym do liturgii chrztu:
- 2013/2014 - świeca -- światło
- 2014/2015 - krzyż
- 2015/2016 - woda i biała szata
- 2016/2017 - olej - namaszczenie

Program Duszpasterski na rok 2013/2014 Pierwszy rok nowego cyklu Programu Duszpasterskiego przeżywać będziemy pod hasłem: "Wierzę w Syna Bożego".
Podstawowym celem programu jest podjecie działań zmierzających do przyjęcia i osobistej wiary w Syna Bożego, zakorzenionej w łasce chrztu świętego, która owocuje zaangażowaniem w życie wspólnoty i świadectwem życia chrześcijańskiego.
Na początku drogi prowadzącej ku odnowieniu i wzmocnieniu duchowości chrzcielnej, mocny akcent stawiamy na wiarę: "Kto uwierzy i przyjmie chrzest będzie zbawiony" (Mk 16,16). Będzie to swoista kontynuacja Roku Wiary, ale tym razem akcent położymy na kerygmat - czyli na zbawcze przesłanie, zawarte w Biblii, zawierające obietnicę zbawienia i wżywające człowieka do wiary i przemiany życia w Bogu. Z tym zbawczym przesłaniem nierozdzielnie związana jest ewangelizacja - czyli takie głoszenie kerygmatu, które doprowadzi człowieka do podjęcia wyraźnej decyzji wiary i wejścia w osobistą relację z Bogiem we wspólnocie Kościoła.

Kerygmat zawiera cztery najważniejsze prawdy, które winno sie głosić z żywą wiarą poparta świadectwem życia:
1/ Bóg kocha człowieka (miłość)
2/ Człowiek oddalił się od Stwórcy (grzech)
3/ Pan zsyła nam Zbawiciela (zbawienie)
4/ Przyjęcie Chrystusa jako Pana i Zbawiciela (osobiste przyjecie przez wiarę)

Na pierwszy rok realizacji Programu wyznaczone zostały trzy podstawowe priorytety:
1/ Słowo Boże - propagowanie Biblii jako Słowa Bożego, ukazywanie jej ważności w życiu chrześcijańskim oraz pogłębienie duchowości biblijnej
2/ ewangelizacja - przekaz wiary - podjęcie działań preewangelizacyjnych i przeprowadzenie rekolekcji kerygmatycznych oraz wsparcie wiernych, by mogli znaleźć swoje miejsce we wspólnotach
3/ katecheza dorosłych przed chrztem dziecka - rozszerzenie i pogłębienie katechezy rodziców i chrzestnych przed chrztem dziecka

Z homilii pap. Franciszka na zakończenie Roku Wiary w uroczystość Chrystusa Króla:
1. Apostoł Paweł daje nam bardzo głęboką wizję centralnego miejsca Chrystusa
.
Przedstawia Go jako pierworodnego wobec każdego stworzenia: w Nim, przez Niego i dla Niego zostało wszystko stworzone. On jest centrum wszystkich rzeczy, jest ich początkiem. Bóg dał Mu pełnię, całość, aby w Nim wszystko pojednać ze sobą (por. 1,12-20). Obraz ten pozwala nam zrozumieć, że Jezus jest centrum stworzenia. Z tego względu człowiek wierzący, jeśli takim pragnie być, musi uznać i przyjąć w swym życiu owe centralne miejsce Jezusa Chrystusa, w myśli, słowie i czynie. Gdy gubi się owe centralne miejsce, bo jest ono zastępowane czymś innym, wynikają z tego jedynie szkody dla otaczającego nas środowiska i dla samego człowieka.
2. Chrystus jest nie tylko centrum stworzenia, ale także centrum Ludu Bożego.
Ukazuje nam to czytanie, w którym opowiedziano o dniu, kiedy pokolenia izraelskie przybyły do Dawida i wobec Pana namaściły go królem nad Izraelem (por. 2 Sm 5,1-3). Poprzez poszukiwanie idealnej postaci króla ludzie ci poszukiwali samego Boga: Boga, który stałby się bliskim, który by się zgodził dołączyć do drogi człowieka, który stałby się ich bratem. Chrystus, potomek króla Dawida, jest „bratem”, wokół którego tworzy się lud, który troszczy się o swój lud, nas wszystkich, za cenę swego życia. W Nim jesteśmy jedno, zjednoczeni z Nim dzielimy tę samą drogę, ten sam los. W Nim mamy swą tożsamość jako lud.
3. I wreszcie Chrystus jest centrum historii ludzkości i każdego człowieka.
Jemu możemy przedstawić radości i nadzieje, smutki i niepokoje, z których utkane jest nasze życie. Gdy Jezus jest w centrum, to rozjaśniają się nawet najciemniejsze momenty naszego życia i daje On nam nadzieję, jak to się dzieje z dobrym łotrem w Ewangelii. Podczas gdy wszyscy inni zwracają się do Jezusa z pogardą – „Jeśli jesteś Mesjaszem, Wybrańcem Bożym, wybaw samego siebie, schodząc z krzyża” – to ów człowiek, który w życiu się pogubił, skruszony lgnie do Jezusa ukrzyżowanego, błagając „wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa” (Łk 23,42). A Jezus jemu obiecuje: „Dziś ze Mną będziesz w raju” (w. 43). Jezus wypowiada jedynie słowo przebaczenia, a nie potępienia. Kiedy zaś człowiek znajduje odwagę, by poprosić o to przebaczenie, to Pan nigdy nie pozwala, aby taka prośba została odrzucona. Obietnica Jezusa dana dobremu łotrowi daje nam wielką nadzieję: mówi nam, że łaska Boża jest zawsze obfitsza, niż modlitwa, która o nią prosiła. Pan daje zawsze więcej, niż to, o co jest proszony: prosisz Go, aby wspomniał na ciebie, a on prowadzi ciebie do swego królestwa! Jezus jest właśnie centrum naszych pragnień radości i zbawienia. Prośmy Pana, aby o nas pamiętał, będąc pewnymi, że dzięki Jego łasce będziemy mogli mieć udział w Jego chwale w Niebie. Amen!

 

2013-12-01

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK