1 listopada - to Uroczystość Wszystkich Świętych - którzy są już w Niebie.

2 listopada - to Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych - którzy z upragnieniem oczekują w czyśćcu na nieopisanie radosny moment wejścia do Nieba.

CZYŚCIEC - to stan dusz po śmierci ciała człowieka, który umożliwia naprawienie kar doczesnych dla dusz, które wprawdzie na ziemi z Bogiem się pojednały i uzyskały darowanie winy i kary wiecznej, lecz nie zdążyły zadośćuczynić za grzechy odpuszczone co do kar doczesnych i za grzechy lekkie, powszednie.

NIEBO - Uszczęśliwiający ogląd Boga, zakłada niewypowiedzianie wysoką dojrzałość miłości duszy dopuszczonej do uczestnictwa w tym oglądzie. Taka dojrzałość może być tylko darem łaski Bożej. Jednakże podczas życia ziemskiego człowiek podejmując wybory wolną wolą sam decyduje o poziomie duchowej dojrzałości z jakim przekracza granicę śmierci. Każdy jednak potrzebuje uwolnienia duszy od niedoskonałości oraz moralnego przygotowania.

CZYŚCIEC - jest tajemnicą sprawiedliwości Boga, lecz w jeszcze większej mierze tajemnicą Jego miłości. Bóg pragnie uzdolnić do boskiego oglądu niedojrzałego człowieka, który nie mógłby znieść Boskiej bliskości, uzdolnić do wspólnoty i zażyłej więzi z jego Stwórcą, do "godów Jego Baranka".

Dusze czyśćcowe - mają pełniejszą świadomość swych win, które w całej rozciągłości stawił im przed oczy sąd szczegółowy. A przecież, chociaż posiadają wolność psychologiczną, nie mają już możliwości zasługiwania dla siebie. Kara tych dusz zasadza się przede wszystkim na świadomości chwilowego odrzucenia od Boga, który jest jedynym pragnieniem człowieka po śmierci.

CZYŚCIEC - to nie odwet, kara lecz wydarzenie uzdrawiająco - lecznicze, choć jest w nim miejsce na cierpienie tych zmysłów, którymi ciało człowieka łamało Boże przykazania. Dusze czyśćcowe nie mogą już sobie pomóc. My możemy przyspieszyć ich wejście do Nieba. One zato mogą przynieść pomoc nam.

CZYŚCIEC

Św. Faustyna pisze: ,, Ujrzałam Anioła Stróża, który kazał mi pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my możemy im tylko przyjść z pomocą.

Płomienie, które paliły je, nie dotykały mnie.

Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem.

Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję ,, Gwiazdą Morza". Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [ Usłyszałam głos wewnętrzny ], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe ".

Pan Jezus do św. Faustyny:,, Wszystkie te dusze są bardzo przeze mnie umiłowanie, odpłacają się mojej sprawiedliwości; w twojej mocy jest im przynieść ulgę. Bierz ze skarbca mojego Kościoła wszystkie odpusty i ofiaruj za nie. O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużny ducha i spłacała ich długi mojej sprawiedliwości " ;

,, Wieczorem, kiedy procesja wracała z cmentarza, ujrzałam całe mnóstwo dusz, które razem szły z nami do kaplicy, były modlące się razem z nami ". Św. Faustyna

Pewnej kobiecie, żonie konsula, przedstawionej mu, widząc ją z gołymi ramionami Ojciec Pio powiedział:,, Obciąłbym ci ręce, bo sprawiłoby ci to mniej bólu niż ten, którego doświadczysz w czyśćcu".

,, Wstępuj często do czyśćca, bo tam cię potrzebują ". Pan Jezus do św. Faustyny

*Postanowienie - każdego dnia odmówię Koronkę do Miłosierdzia Bożego za konających, a po niej odmówię Ojcze nasz... w intencjach Ojca świętego i odpust zupełny ofiaruję Matce Bożej. Poza tym, w ciągu dnia np: w drodze do sklepu odmówię modlitwę odpustową i po niej modlitwę w intencjach Ojca świętego. Mijając kościół wejdę, a jeśli zamknięty duszą swoją ulecę przed tabernakulum, idąc przez cmentarz w duszy będę uzyskiwał odpusty cząstkowe .